نمایش قابلیت کم‌نظیر ورزش(نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
ولید الرکراکی، سرمربی تیم موفق و افتخار آفرین مراکش(مغرب) بعد از بازی رده‌بندی با کرواسی گفت: « بزرگ‌ترین دستاورد موفقیت مراکش فراتر از حضور در جمع چهار تیم برتر در جام جهانی، این بود که موجب شادی اعراب و مسلمانان در سراسر جهان شد...». حرف درستی که با واقعیات و آنچه با دو چشم سر دیده شد و هرکسی با دو گوش خود شنید، انطباق تام و تمام دارد.
بارها گفته شده و ما هم به سهم خود همواره نوشته و تاکید کرده‌ایم که فوتبال- و به طور کلی ورزش، اما به طور خاص رشته فوتبال- از کارکردهای متفاوت و متنوعی برخوردار است و یکی گرفتن آن با بازی‌های کودکانه یک اشتباه بزرگ و خطای مهم و خطرناک است. شعار «ورزش برای ورزش»، یا
«ورزش فقط وسیله‌ای برای پر کردن اوقات فراغت است» و یا « ورزش از سیاست و فرهنگ جداست» و چیزهایی شبیه به این، هر چند که بخش‌هایی از واقعیت است اما همه واقعیت نیست و اصرار بر القاء و تکرار آنها که معمولا از سوی کارگردانان نظام سلطه و قلدران بین‌المللی صورت می‌گیرد، یک فریب بزرگ و یک دام پرخطر است.
اینها این شعارها را می‌دهند و مدام تکرار می‌کنند تا با لطائف الحیل- از جمله پادوها و دنباله‌های نفوذی و عمدتا رسانه‌ای خود- ما را خواب و به این‌گونه شعارهای دروغین و صرفا به دنبال توپ و نتیجه دویدن سرگرم کنند و خودشان از آنطرف، از طریق ورزش بیشترین استفاده را در حوزه‌های مختلف(سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و...) ببرند.
بسیاری از ناظران و کارشناسا ن ورزشی و غیر ورزشی بعد از پایان مسابقات جام جهانی صراحتا اعلام کردند که جام جهانی بیست و دوم فقط یک برنده واقعی داشت که آن هم « فلسطین» بود! در این باره حتی خود صهیونیست‌ها و رسانه‌های آنها اذعان واعتراف داشتند. این در حالی است که همه می‌دانیم فلسطین اصلا به مسابقات قطر راه نیافته بود اما یکی از کارکردهای این جام- سوای مسائل صرفا فنی و برد و باخت‌های معمول و حوادث و شگفتی‌ها و اشک‌ها و لبخندهای ثبت شده درباره آن- دفاع ملت‌های مختلف- از اعراب و مسلمانان گرفته تا کشورها و ملت‌های دیگر(ژاپنی، برزیلی، آرژانتینی و...)- از مردم فلسطین بود و از طرف دیگر، با عناوین و رفتار خود نشان دادن انزجار و نفرت از هر آنچه که رنگ و بوی اسرائیلی و ستمگری و اشغالگری دارد.
این در حالی است که همه می‌دانیم که چگونه نظام سلطه‌گر بین‌المللی با همه توان و به اشکال متنوع و در عرصه‌های مختلف از این رژیم اشغالگر و جعلی که ساخته دست همین نظام استعمارگر است، دفاع می‌کند و در این راه چه خیانت‌ها و جنایت‌ها و آدمکشی‌ها و تخریب و غارت‌ها و... که به ویژه در منطقه‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم(غرب آسیا)، مرتکب نشده و نمی‌شود و این درحالی است که در سال‌های اخیر و خاصه با هدف مقابله با انقلاب ضد صهیونیستی ملت بزرگ و ظلم‌ستیز ایران، چه تلاش‌هایی که برای عادی سازی روابط کشورهای عرب و مسلمان منطقه با اسرائیل اشغالگر(تحت طرح ابراهیم) صورت نگرفته و... طرحی که با خوشرقصی و بی‌حمیتی و بی‌غیرتی بعضی از دولت‌های منطقه و همچنین تبلیغات بی‌امان و بعضی از اقدامات نمایشی و فرمایشی به نظر می‌رسید پیشرفت‌هایی هم داشته است، اما این جام جهانی- و فقط جام جهانی- بود که به روشنی و با صراحت دیدگاه و تشخیص و موضع و انتخاب، توجه جهانیان را نسبت به مسئله مظلومیت فلسطین و ستمکاری و اشغالگری غده سرطانی- که به نام اسرائیل به جان مردم جهان افتاده و امنیت همگان را در چهار نقطه دنیا به خطر افکنده- جلب کرد.
در قطر، میدان ورزش و فوتبال و جام‌جهانی بار دیگر تنوع کارکردی و کارکردهای مثبت و قابلیت‌های کم نظیر خود را به نمایش گذاشت و نشان داد که چه زیبا و رسا با زبان ورزش و در محیط ورزش می‌توان « حرف حق» زد و برای آن به بهترین وجه تبلیغ کرد و بدون هیاهو و دعواهای سیاسی و... آن را به کرسی نشاند و چگونه می‌توان «باطل» را با همه تبلیغات و نقشه‌ها و پول هنگفتی که برای « استحمار» بشریت و عوض کردن جای حق و باطل هزینه می‌کند، محکوم و رسوا ساخت.